Against the relocation of nuclear weapons to the Araxos airport base

[Πρωτότυπο ελληνικό παρακάτω ]

“The generalized crisis of the world of the State and the Bosses leads with mathematical accuracy to one direction, unless a wide and international front of struggle and resistance is created. To war societies, to the generalization and intensification of geopolitical antagonisms and war conflicts till the verge of a great war and the establishment of the state of emergency as the iron fence of control and repression on every aspect of social activity.”

“War and Fascism, this is the system’s ‘answer’ to its generalized and profound crisis, to its own controversies, caused by the incurable conflict imposed by its basic principle, the exploitation and repression on one human being by another.”

Abstracts from the declaration of the 2nd Congress of the Anarchist Political Organization, 2016

The Greek Prime Minister’s recent visit to the US sealed in the most characteristic way the renewed Greece-US defense agreement signed on August 29, 2017. Besides from the Greek government’s commitment on improving the F-16 airplanes that cost 2 billion euros, the upgrading of the NATO’s naval base in Souda and its role in the wider region, as well as the transportation of “special weapons” (in war terminology), basically nuclear warheads, in the Araxos airbase was also verified. The last few months, the preparations for the base’s upgrading have already started, through refurbishing the iron fencing and repairing its interior. Also, recently, a classified document- a letter sent by the NATO congress in Brussels to the Greek Ministry of National Defense, which explicitly defined the preparations of Araxos airbase to receive nuclear weapons, leaked, while aerial photos, which have been published in the media of the base, also confirm the preparations.

For almost fifty years, the Araxos airbase has been used as a temporary storage of US’s nuclear weapons, while the wider region of Western Greece (the military airport bases of Araxos, Andravida and Aktion, and the ports of Patra and Igoumenitsa) has been functioning as the operating base for the American and NATO military forces in their war expeditions in the Balkans and the Middle East. After long-term struggles of the anti-war movement, the nuclear weapons were removed from Araxos through a secret operation organized by NATO in 2001, and were initially transferred to Italy and then to an unknown location. Today, the relocation of B61 nuclear bombs from Incirlik in Turkey to Araxos, is intensively discussed. After all, the base has always been standing ready to receive aircrafts suitable to load these bombs, according to NATO, while, from time to time, there have been trial operation exercises of its underground nuclear storage facilities.

Moreover, the discussion that took place between Trump and Tsipras during their meeting also included the extension of the agreement on the use of Souda naval base, as well as the possibility of establishing a new military base in southern Crete. The official agenda of this meeting (similar to the one of Obama’s visit a year ago in Athens) outlines its real implications for the field of authoritarian administration, imposition and antagonism: geopolitical balance of power, the refugees’ issue, the economy, the energy resources.

The deterioration of the US-Turkish relations, after the recent shift of the Turkish government in a series of sectors towards Russia and Iran, has led to the reinforcement of Greece’s role in the wider region. This becomes quite evident from the planned relocation of war equipment from the Turkish base of Incirlik to Souda in Crete, but also from Greece’s active role in the regional developments and the promotion of collaborations with a series of neighboring countries. The trilateral (Greece-Cyprus-Israel, Greece-Cyprus-Egypt) and quadrilateral summits (Greece-Serbia-Bulgaria-Romania), as well as, the common military exercises in the Cypriot EEZ are a clear proof of it.

It is an unquestionable fact that at a global level the political and economic bosses have unleashed a relentless attack towards the people and the regions of the capitalist periphery. An attack which involves war operations, the imposition of dictatorships and theocratic regimes and the overthrowing of others, the instigation of civil conflicts, the destruction of productive forces, the control of resources, the economic draining of whole populations, the environmental destruction of entire regions and a huge number of lives lost. This condition creates endless deserted areas, ready to be plundered and “reconstructed” in order to control the populations and regions, to increase profits and expand the economic activities of the global elites and to rearrange the geopolitical balance of power within the context of inter-state antagonisms, between global, peripheral and local powers.

The upgrading of military bases (in Greece and elsewhere) and the reinforcement of Frontex and NATO’s roles is part of the preparation for a generalized war. A war declared by the domination and expressed mostly in the areas where the antagonisms between the most powerful blocs of authority take place, the Middle East and the Southeastern Mediterranean, while the bleak prospect of a global conflict is remerging in the forefront and the plans of the military-political staff.

In this context, the US is the leading power of the Western bloc, being at the forefront of the campaign to impose modern totalitarianism internationally. In the same direction, the powerful “defensive” bloc, NATO, which is led by the US – using as an ideological vehicle the “war against terrorism”- has attempted to expand its power and to extend its “vital space” setting constantly regional “powder kegs” on fire. The two wars in Iraq, the war in Yugoslavia and Afghanistan but also the creation of the state of modern apartheid, Israel, are a few characteristic examples.

The war expeditions in the capitalist periphery, as well as the deepening of repression in the interior of the Western societies, the aggravated plundering of the social majority and the destruction of the natural world are the results of the diachronic goals – and the insoluble controversies which emerge from– the state-capitalist system.

In this attempt of the authoritarian brutality to colonize every aspect of the social life, the US has played for many decades a leading role. It has been central in empowering the global restructuring processes of the state-capitalist world through the creation and upgrading of the supra-national repressive mechanisms, functioning as a “archetype” repressive laboratory. The ‘anti’-terrorist crusades which have led to thousands of deaths and massive expulsions of large populations, the mass murders of Black Americans, the institutional ‘fortification’ of the regime through special legislation, prisons and militarized repression squads, are the articulations of the generalized war, which the US, as the avant-garde of global domination, have declared both within its territory and internationally. Attacking the poor and the outcasts is its response to the system’s generalized crisis.

An attack which is intensively conducted by the international political and economic elites, with the Greek state as a part of them. The common ground of this uneven alliance is the maintenance of the authoritarian organization of societies, the intensification of the conditions of modern slavery, the dissolution and the repression of social and class resistances, as well as, the preservation of the primacy of the Western bloc of domination and the growth of its power in the field of international geopolitical antagonism. The military, political, economic and cultural expansionism of the Western authoritarian bloc attempts to draw legitimization and consent by the destitution it is producing globally. War, expulsions, poverty, social cannibalism are both the products of the state and capitalist system and the ‘scarecrows’ against the impoverished masses. The ideological aspect of this expansionism incorporates the projection of the state-capitalist world as an inescapable reality in which only democratic pseudo-dilemmas of managing the generalized authoritarian decay can exist.

The Greek State, as a member of the European Union and NATO, is steadily aligned with the aims of the dominant political-economic elite. Today’s government (as all the previous ones) fulfilled and continues to fulfill its mission, which is no other than the endless effort for the unrestricted imposition of the modern dictatorship of the State and the Capital, of Modern Totalitarianism. This common pursuit, which links the Greek state and the US, is the basis of every authoritarian alliance.

The convergence of direction between the international and the local economic and political elites outlines the bleak reality of the repressed: poverty and impoverishment, constant trivialization of human life, either as a ‘silent’ suicidal death in the apartments of the metropolis, or as a ‘loud’ drowning in the Aegean Sea or inside the concentration camps, unemployment or unpaid slavery for some, exhausting ill-paid slavery for the rest.

Under this condition, we have the duty to organize our resistance. To put up barricades to block the plans of the global domination that promises only death, poverty, wars, misery and impoverishment. Picking the thread from and inspired by the antiwar mobilizations of the previous years, we have to build a strong internationalist movement from below against war, against modern totalitarianism. Towards the direction of building this movement, the resistance against the installation of nuclear weapons in Araxos, as well as, against the wider effort to upgrade the role of the Greek state in the international war setting, is another important battle we must give.

This is the time to connect with the comrades and the people of the struggle globally, in order to face this common attack, we are receiving. Along with the exploited and the repressed of this world, we have to resist to the murderous plans of the State and the Capital. We have to build a wide and international front of struggle and resistance against war, poverty, impoverishment, racism and state and parastatal terrorism.

Against the attack of the decayed authoritarian world, we juxtapose the solidarity of our common struggles. Against the dystopia of modern totalitarianism, in which the social majority is impoverished and submitted, we put forward the libertarian society, organized through federal communes “for the Freedom of each-one and for the Equality of all”.

AGAINST STATE AND CAPITALIST BRUTALITY
THE LOCAL AND SUPRANATIONAL BOSSES
ORGANIZATION AND INTERNATIONALIST STRUGGLES
AGAINST WAR AND MODERN TOTALITARIANISM
FOR SOCIAL REVOLUTION
FOR ANARCHY AND LIBERTARIAN COMMUNISM ■

Anarchist Collective “Dissinios Ippos” – member of the Anarchist Political Organization-Federation of Collectives (Greece)
See the website of the APO by clicking here

Ενάντια στον ενδεχόμενο εξοπλισμό της αεροπορικής βάσης στον Άραξο με πυρηνικά όπλα

“Η γενικευμένη κρίση του κόσμου του κράτους και των αφεντικών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα δρόμο, αν δεν συγκροτηθεί ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα κι αντιστάσεων. Στις εμπόλεμες κοινωνίες, στην γενίκευση και την όξυνση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών και των πολεμικών επιχειρήσεων έως τα όρια ενός μεγάλου πολέμου και στην μονιμοποίηση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης ως σιδερένιου πλέγματος ελέγχου και καταστολής κάθε πτυχής της κοινωνικής δραστηριότητας”.

“Πόλεμος και φασισμός, αυτή είναι η «απάντηση» του συστήματος στην συνολική και βαθιά του κρίση, στις ίδιες του τις αντιφάσεις, που τις προκαλεί η αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.’’

Αποσπάσματα από τη διακήρυξη του 2ου συνεδρίου της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Η πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ επισφράγισε με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο την ανανεωμένη αμυντική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ που υπογράφηκε στις 29 Αυγούστου 2017. Εκτός της δέσμευσης της ελληνικής κυβέρνησης για την αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 αξίας 2 δις ευρώ, επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες σχετικά με την αναβάθμιση της ΝΑΤΟικής βάσης της Σούδας και του ρόλου της στην ευρύτερη περιοχή, όπως και η μεταφορά “ειδικών όπλων” (στην πολεμική ορολογία) -πυρηνικών όπλων επί της ουσίας- στη βάση του Αράξου. Ήδη, εδώ και μερικούς μήνες έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για την αναβάθμιση της συγκεκριμένης βάσης με την ενίσχυση της συρματόφραξης και με εργασίες στο εσωτερικό της. Πρόσφατα, μάλιστα, διέρρευσε απόρρητο έγγραφο-επιστολή από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες προς το ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το οποίο καθορίζει τις λεπτομέρειες για προετοιμασία της βάσης του Αράξου ώστε να υποδεχθεί πυρηνικά όπλα, ενώ αεροφωτογραφίες από τη βάση που δημοσιεύθηκαν στα ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα, επιβεβαιώνουν τη σχετική προετοιμασία.

Η βάση του Αράξου έχει εδώ και 50 χρόνια αποτελέσει χώρο σποραδικής εναπόθεσης πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ, ενώ η ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας (αεροπορικές βάσεις Αράξου, Ανδραβίδας και Ακτίου, λιμάνια Πάτρας και Ηγουμενιτσας) έχουν χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο των αμερικανοΝΑΤΟικών στρατευμάτων για τις πολεμικές επιχειρήσεις τους στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής. Τα πυρηνικά όπλα απομακρύνθηκαν τελικά το 2001, ύστερα από μακροχρόνιους αγώνες του αντιπολεμικού κινήματος, με μυστική επιχείρηση του ΝΑΤΟ, αρχικά προς την Ιταλία και στη συνέχεια προς άγνωστη κατεύθυνση. Σήμερα, συζητείται έντονα η επαναφορά των πυρηνικών βομβών Β61 στον Άραξο, οι οποίες βρίσκονται στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας. Άλλωστε, η βάση βρίσκεται, σύμφωνα με το ΝΑΤΟικό σχεδιασμό, πάντα σε ετοιμότητα για να υποδεχτεί αεροσκάφη που φορτώνουν τέτοιες βόμβες, ενώ κατά καιρούς πραγματοποιούνται ασκήσεις δοκιμαστικής λειτουργίας των υπόγειων πυρηνικών αποθηκών της.

Επιπλέον, στη συνάντηση Τσίπρα-Τράμπ συζητήθηκε η επέκταση της συμφωνίας για τη χρήση της βάσης της Σούδας, καθώς και η πιθανότητα δημιουργίας νέας βάσης στην νότια Κρήτη. Η επίσημη ατζέντα αυτής της συνάντησης (αντίστοιχη με αυτή της επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα ένα χρόνο πριν) προσδιορίζει τις πραγματικές προεκτάσεις της στο πεδίο της εξουσιαστικής διαχείρισης, επιβολής και ανταγωνισμού: γεωπολιτικοί συσχετισμοί, προσφυγικό, οικονομία, ενέργεια.

Οι κλυδωνισμοί στις σχέσεις ΗΠΑ και Τουρκίας ύστερα από την πρόσφατη στροφή της τουρκικής κυβέρνησης Ερντογάν προς τη Ρωσία και το Ιράν σε μια σειρά από τομείς, έχουν οδηγήσει στην αναβάθμιση του ρόλου του ελληνικού παράγοντα στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό γίνεται φανερό από τη σχεδιαζόμενη μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού από τη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία προς τη βάση της Σούδας στην Κρήτη αλλά και μέσα από την ανάληψη ενεργούς πρωτοβουλίας της Ελλάδας στις περιφερειακές εξελίξεις και την αναβαθμισμένη συνεργασία που προωθεί με μια σειρά γειτονικών χωρών. Απόδειξη αυτού είναι και οι τριμερείς (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ, Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος) και τετραμερείς (Ελλάδα – Σερβία – Βουλγαρία – Ρουμανία) διασκέψεις και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως σε παγκόσμιο επίπεδο τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά επιχειρούν μία, άνευ όρων, ανηλεή επίθεση εναντίον των λαών και των περιοχών της καπιταλιστικής περιφέρειας που περιλαμβάνει πολεμικές επιχειρήσεις, επιβολή δικτατορικών-θεοκρατικών καθεστώτων και ανατροπή άλλων, υποκίνηση εμφύλιων συγκρούσεων, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομική αφαίμαξη ολόκληρων πληθυσμών, περιβαλλοντική καταστροφή ολόκληρων περιοχών και φυσικά τεράστιο αριθμό ανθρώπινων απωλειών. Μία συνθήκη που διαμορφώνει απέραντους «κρανίου τόπους» έτοιμους να λεηλατηθούν και να «ανασυγκροτηθούν» με γνώμονα τον έλεγχο πληθυσμών και περιοχών, την αύξηση των κερδών και τη διεύρυνση των οικονομικών δραστηριοτήτων των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ αλλά και την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στα πλαίσια των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων.

Η αναβάθμιση των στρατιωτικών βάσεων (στην Ελλάδα και αλλού) καθώς και η αναβάθμιση του ρόλου της Frontex και του ΝΑΤΟ είναι μέρος της προετοιμασίας για τη γενίκευση του πολέμου που έχει κηρύξει η κυριαρχία, αρχικά στο πεδίο όπου εκφράζονται κυριότερα σήμερα οι ανταγωνισμοί των ισχυρότερων μπλοκ εξουσίας, δηλαδή στη Μέση Ανατολή και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, καθώς η ζοφερή προοπτική μίας παγκόσμιας σύρραξης επανέρχεται στο προσκήνιο και στους σχεδιασμούς των στρατιωτικο-πολιτικών επιτελείων.

Σε αυτό το πλαίσιο, το κράτος των Η.Π.Α. αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας έχοντας πρωτοστατήσει στην εκστρατεία εγκαθίδρυσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού διεθνώς. Στην ίδια κατεύθυνση, το ισχυρό “αμυντικό” μπλοκ του οποίου ηγεμονεύουν οι ΗΠΑ, το NATO, – με ιδεολογικό όχημα τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»- επιχείρησε την εξάπλωση της δύναμης του και την επέκταση του ‘’ζωτικού του χώρου’’ βάζοντας διαρκώς «φωτιά σε πυριτιδαποθήκες» με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τους δύο πολέμους στο Ιράκ, τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν αλλά και τη δημιουργία του κράτους του σύγχρονου απαρτχάιντ στο Ισραήλ.

Οι πολεμικές επιχειρήσεις στην καπιταλιστική περιφέρεια, καθώς και η εμβάθυνση του ελέγχου και της καταστολής στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών, η όξυνση της λεηλασίας της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και η καταστροφή του φυσικού κόσμου είναι αποτέλεσμα των διαχρονικών επιδιώξεων -και των ανεπίλυτων αντιφάσεων που συνεπάγονται- του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος.

Σε αυτή την επιχείρηση αποικιοποίησης κάθε πτυχής της κοινωνικής ζωής από την εξουσιαστική βαρβαρότητα, το αμερικανικό κράτος πρωτοστατεί εδώ και δεκαετίες έχοντας κεντρικό ρόλο στην ενδυνάμωση των παγκόσμιων διαδικασιών αναδιάρθρωσης του κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου, μέσω της δημιουργίας και της αναβάθμισης υπερεθνικών εξουσιαστικών μηχανισμών, λειτουργώντας ως «πρότυπο» κατασταλτικό εργαστήριο. Οι «αντι»τρομοκρατικές σταυροφορίες που έχουν προκαλέσει χιλιάδες θανάτους και μαζικό ξεριζωμό μεγάλων πληθυσμών, οι αθρόες δολοφονίες μαύρων Αμερικανών, η θεσμική θωράκιση του καθεστώτος μέσω ειδικών νόμων, φυλακών και στρατιωτικοποιημένων σωμάτων καταστολής, είναι αρθρώσεις του γενικευμένου πολέμου που έχει κηρύξει το αμερικανικό κράτος τόσο εντός της επικράτειάς του όσο και διεθνώς ως πρωτοπόρο τμήμα της παγκόσμιας κυριαρχίας, η οποία απαντάει στην γενίκευση της κρίσης μέσω της επίθεσης της στους φτωχούς και τους απόκληρους.

Μια επίθεση που διεξάγεται με αυξανόμενη ένταση από την πλευρά των διεθνών πολιτικο-οικονομικών ελίτ, αναπόσπαστο μέρος των οποίων είναι και το ελληνικό κράτος. Κοινή βάση αυτής της ανισομερούς συμμαχίας είναι η διατήρηση της εξουσιαστικής οργάνωσης των κοινωνιών, η όξυνση των συνθηκών της σύγχρονης σκλαβιάς, η απονεύρωση και η καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καθώς και η διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας και η ενίσχυση της δύναμής του στο πεδίο του διεθνούς γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Ο στρατιωτικός, πολιτικός, οικονομικός και πολιτισμικός επεκτατισμός του Δυτικού Εξουσιαστικού Μπλοκ επιχειρεί να αντλεί νομιμοποίηση και συναίνεση από την αθλιότητα που το ίδιο παράγει παγκόσμια: ο πόλεμος, ο ξεριζωμός, η φτώχεια, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, είναι ταυτόχρονα παράγωγα του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος και τα φόβητρα απέναντι στις εξαθλιωμένες μάζες. Η ιδεολογική πτυχή αυτού του επεκτατισμού εμπεριέχει την προβολή του κρατικού-καπιταλιστικού κόσμου ως αναπόδραστης πραγματικότητας εντός της οποίας μπορούν να υπάρξουν μόνο αστικοδημοκρατικά ψευτο-διλήμματα διαχείρισης της γενικευμένης εξουσιαστικής σήψης.

Το ελληνικό κράτος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ είναι σταθερά προσανατολισμένο στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικο-οικονομικής ελίτ της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα. Η σημερινή κυβέρνηση (όπως και όλες οι προηγούμενες) εκπλήρωσε και συνεχίζει να εκπληρώνει την αποστολή της στο ακέραιο, που δεν είναι άλλη από την διαρκή προσπάθεια, στο κομμάτι που της αναλογεί, για την ανεμπόδιστη επιβολή της σύγχρονης δικτατορίας του Κράτους και του Κεφαλαίου, του Σύγχρονου Ολοκληρωτισμού. Αυτή η κοινή επιδίωξη, που ενώνει ακατάλυτα το ελληνικό και το αμερικανικό κράτος, είναι η βάση κάθε εξουσιαστικής συμμαχίας.

Η πλήρης ταύτιση των κατευθύνσεων των διεθνών οικονομικών και πολιτικών ελίτ με τις ντόπιες σκιαγραφεί τη ζοφερή πραγματικότητα των καταπιεσμένων: φτώχεια και εξαθλίωση, διαρκής ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής είτε εκφερόμενος ως βουβός αυτοκτονικός θάνατος στα διαμερίσματα της μητρόπολης, είτε ως κραυγαλέος πνιγμός στα ανοιχτά του Αιγαίου ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανεργία και άμισθη σκλαβιά για τους μεν, μισθωτή σκλαβιά με ωράρια γαλέρας προς πενταροδεκάρες για τους υπόλοιπους.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα έχουμε χρέος να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας. Να θέσουμε αναχώματα στους σχεδιασμούς των παγκόσμιων κυρίαρχων που υπόσχονται μόνο θάνατο, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, μιζέρια και εξαθλίωση. Πιάνοντας το νήμα από τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις παλαιότερων χρόνων και αντλώντας έμπνευση από αυτές, να οικοδομήσουμε ένα ισχυρό διεθνιστικό κίνημα από τα κάτω ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στην κατεύθυνση της οικοδόμησης αυτού του κινήματος, η αντίσταση στην εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στη βάση του Αράξου, όπως και στην ευρύτερη απόπειρα αναβάθμισης του ρόλου του ελληνικού κράτους στο διεθνές πολεμικό σκηνικό θα είναι μια ακόμα σημαντική μάχη που πρέπει να δοθεί.

Αυτή είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούμε πολιτικά με τους συντρόφους και τους αγωνιζόμενους διεθνώς, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κοινή επίθεση την οποία δεχόμαστε. Από κοινού όλοι οι εκμεταλλευόμενοι και καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου να αντισταθούμε στους δολοφονικούς σχεδιασμούς του κράτους και του κεφαλαίου. Να οικοδομήσουμε ένα πλατύ και διεθνές μέτωπο αγώνα και αντιστάσεων ενάντια στον πόλεμο, το φασισμό, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία.

Απέναντι στην επίθεση του παρηκμασμένου εξουσιαστικού κόσμου έχουμε να αντιπαραθέσουμε την αλληλεγγύη των κοινών μας αγώνων. Απέναντι στην δυστοπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, όπου η μεγάλη πλειοψηφία εξαθλιώνεται και υποτάσσεται, αντιπαραθέτουμε την ελευθεριακή κοινωνία, που οργανώνεται μέσα από τα ομόσπονδα κοινωνικά συμβούλια “για την Ελευθερία του καθενός και την Ισότητα όλων”.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ,

ΤΑ ΝΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ■

αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” – μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης